წამოვედი…
წამოვედი…ავდექი და წამოვედი…აზრზე არა ვარ სადა ვარ,მაგრამ ვიცი რომ გზაში ვარ.ჩემთვის ეს ყველაფერი მაინც ნაცნობია…აუცილებელი ხომ არ არის რომ ყველაფერი ნანახი მქონდეს?ცურვას კიდე კოჭებამდე წყალში ვერ ისწავლი.მე სიახლის არ მინდა რომ მეშინოდეს…თორემ რა ძალა მედგა?ერთ ნაბიჯსაც არ გადავდგამდი!ხანდახან კითხვები ჯობია პასუხებს.ამიტომაც გზაში ვარ,ამიტომაც წამოვედი.ჩემი მთავარი ღირსება აზროვნებაა.ვიზრდებოდე ჩემთვის…ნამდვილი მხატვარი იცი ვინაა?ვინც აღარ ხატავს…
No comments:
Post a Comment